Iemand steekt me voor: frustratie borrelt op, maar ik zwijg.
Ik ga op restaurant, en krijg mijn eten koud geserveerd? Ik zal wel een review schrijven, ter plekke aanspreken vind ik te spannend!

Ik ben beschaamd als ik het woord neem.
Wat de ander zegt lijkt altijd interessanter dan wat ik wilde zeggen.

Mijn negatieve gevoelens, daar zit niemand op te wachten, dus die houd ik maar voor mezelf.
Echt tonen wat ik voel, dat doe ik zelden.